UTRECHT – Ik krijg eind april een berichtje via Facebook van Yvette, die ik van de workshop van Juliana Wiklund ken. Ze is zwanger en overweegt het te laten vastleggen door een geboortefotograaf. Ze twijfelt nog en vindt het ook erg spannend. Ze moest gelijk aan mij denken en vraagt of ik überhaupt wel beschikbaar ben rond haar uitgerekende datum, 5 augustus. Ik heb nog 1 plekje in die periode en we maken een afspraak voor een kennismakingsgesprek. Ik zit eind mei met de beroepsvereniging voor geboortefotografen (http://www.geboortefotografen.com) in Bilthoven en stel voor om daarna bij ze aan te schuiven. Ze vraagt of ik gelijk wil mee-eten, alhoewel ze wel midden in een verbouwing zitten. Bij goed weer eten we dan in de tuin, anders in de camping-keuken.
Het weer is wat onstabiel die dag, dus we eten binnen een heerlijke maaltijdsalade. Voordat haar vriend Daan thuiskomt van zijn werk, kletsen Yvette en ik lekker over ons vak, de verbouwing en de aanstaande geboorte. Ze willen niet weten wat het gaat worden en kunnen zich er ook nog niks bij voorstellen. Ze is bang dat ze spijt krijgt als ze geen geboortefoto’s laat maken. Haar moeder had twee hele snelle bevallingen, altijd goed om te weten. Het plan is om in het Antonius te gaan bevallen.
Na afloop van het gesprek laten beiden al weten dat ze mij er graag bij willen. Ik kijk er nu al naar uit, wat een leuk stel!
Verlof
Als de 38 weken ingaan, maak ik een groeps-app aan. Alles gaat goed en Yvette geniet heerlijk van haar verlof. Een aantal dagen voor de uitgerekende datum check ik nog een keer hoe het met haar gaat. De controle die ze de dag ervoor heeft gehad was goed. ’s Nachts begint het meer te rommelen, maar niets dat erop wijst dat hij/zij er aan komt. De hitte is wel een dingetje, want het blijft maar heet in Nederland. Niet alleen deze zomermaanden, maar eigenlijk vanaf april dan, met wat koele dagen ertussen. Het ene na het andere record wordt gebroken en de eerste hittegolf is al een feit.
De dag na de uitgerekende datum zoek ik wat verkoeling op en check hoe het bij Yvette gaat. Ze zit voor de ventilator en op wat krampen na is alles rustig.
Dinsdagochtend appt Yvette dat ze sinds die nacht constant krampen heeft. Geen weeën, maar het geeft wel het gevoel dat het niet heel lang meer zal duren. Einde van de dag vraag ik hoe het gaat. Ze heeft nog steeds krampen, maar het zet nog niet door. Om 21.42 uur laat ze weten dat de weeën nu toch echt lijken begonnen. Nog niet regelmatig en ook nog niet zo intens, dus ze gaat snel naar bed voor wat uurtjes slaap. Ik duik er niet veel later in, want de kans is aanwezig dat ik er vannacht uitmoet.
Onrustig nachtje
Door de enorme hitte die dag wordt het een onrustig nachtje. Ik schrik om half 2 wakker van een onweersklap. Op de telefoon blijft het nog stil. Om 05.12 uur appt Yvette dat de verloskundige (vk) net geweest is, omdat de weeën de hele nacht al vrij constant waren. ‘Maar nog maar 1 cm ontsluiting. Om 09.00 uur komt ze weer. Slaap lekker dus ;-)’
Ik draai me weer om en wacht de berichten om 09.00 uur weer af. Daan appt om 09.18 uur dat de verloskundige net weer is geweest, maar nog steeds geen verandering ten opzichte van vannacht. ‘We moeten nu wachten op weeën die wat verder doorzetten. Dus voor zover nog geen grote vooruitgang’. Om 15.00 uur hebben ze sowieso weer contact met haar, tenzij de weeën eerder al heftiger worden. ‘En dat worden ze nu wel’, appt hij om 10.46 uur.
Om 12.28 uur vraag ik hoe het gaat en laat hij weten dat de weeën regelmatig komen en dat vk zo langs komt om te kijken hoe ver ze is en wat ze gaan doen. Een klein uur later laat hij weten dat ze op 1 cm blijven hangen. Er is op dat moment geen bevalkamer in Utrecht met een bad beschikbaar, dus ze blijven nog tot 15.00 uur thuis. ‘Dan kijken we of er vordering in zit en wat we vervolgens gaan doen.’ Jeetje, dit schiet ook niet op voor ze. Bizar terwijl ze wel goede en regelmatige weeën heeft.
Om 15.22 uur laat Yvette weten dat ze onderweg naar het Diak in Utrecht zijn voor een ruggenprik, omdat de ontsluiting niet verder komt dan 1 cm. Ik vraag ze me op de hoogte te houden van het plan en de ontwikkelingen. Om 17.05 uur laat Daan weten dat ze in het ziekenhuis zijn en dat ze een half uur geleden 3 cm had en dat de ruggenprik net gezet is. Het kan nu beide kanten op gaan. Straks gaan ze haar vliezen breken en alles voelt week, dus het kan nu ook doorzetten. Ik besluit wat te eten thuis en dan met een half uur die kant op te gaan.
Alert
Rond 18.50 uur kom ik kamer 417 binnen en tref een alerte Yvette op bed aan. Ze voelt zich goed en vertelt hoe alles verlopen is. Ze had zulke goede weeën en was echt met de bevalling bezig, maar zo frustrerend dat het niet opschoot. Dit was de enige oplossing, ze was er ook wel klaar mee. Ze wist niet meer hoe ze de weeën moest opvangen en weg puffen.
De weeën-opwekkers worden om de 20 minuten verhoogd. Om 20.00 uur komen ze terug om de ontsluiting te meten en een draadje op het hoofd van de baby te zetten. Zelf hoopt Yvette dat de baby op 8-8-2018 geboren gaat worden, dat was ook de oorspronkelijke uitgerekende datum. ‘Ik vind het zo’n mooie datum’. Ze denkt dat het een jongetje wordt, Daan heeft geen idee en zegt een meisje, zodat de kans 50% is. Hij gaat naar beneden om even te wandelen en een sixpack bier te halen, grapt hij. ik blijf bij Yvette.
Zij had echt verwacht dat het sneller allemaal zou gaan in verband met de verhalen van haar moeder. ‘Jammer dat het zo gelopen is. Alles wat ik niet wilde, gebeurt nu toch. Zoals medicatie en op mijn rug op bed liggen. Maar ik was zo moe, ik kon niet verder’. Ze zet een muziekje op en intussen is Daan ook weer terug. Hij deelt een dropje uit. Gelukkig is de temperatuur een stuk aangenamer geworden. ‘Die heftige weeën had ik in die hitte van dinsdag niet getrokken’, zegt Yvette.
Teleurstelling
De verloskundige (vk) had al gezegd dat ze graag deze baby tijdens haar avonddienst geboren wil laten worden, dus laten we het hopen! Een snelle eindspurt is ze wel gegund na de lange aanloop. Om 20.00 uur legen ze haar blaas en constateert de vk dat ze nog steeds op 3,5 cm ontsluiting zit. Wat een teleurstelling. Het lichaam heeft echt de opwekkers nodig, dus die worden flink verhoogd de komende tijd. Daar zit nog de ruimte. Ze voelt dat er druk is op het hoofdje van de baby, waar ze gelijk het draadje op plaatst. De baby doet het verder goed en om 22.00 uur komen ze weer terug voor de volgende controle. Ze raadt Yvette aan om op haar zij te gaan liggen, dat is voor de baby ook goed.
Ik neem mijn spullen mee en ga naar beneden koffie drinken, wat werken en een ommetje maken. Het is qua temperatuur zo fijn nu buiten! Als ik zo rond 21.30 uur terugkom, heeft Yvette wat geslapen. De medicijnen staan nu op 14.4, terwijl ze met 1.4 begonnen. Ze is zo benieuwd wat de ontsluiting zo is. ‘De baby heeft het veel te fijn bij jou’, zegt Daan, terwijl Yvette haar keiharde buik streelt. Je ziet precies waar de baby zit. ‘We can do this’, zegt Yvette tegen hem, ook al is ze het wachten ook wel beu. Je kan ook zo weinig nu.
Om 22.00 uur wordt haar blaas weer geleegd en duimt de vk ook voor de ontsluiting. Ze hoopt op een mooie 6. En dat blijkt het te zijn, zo tussen de 5 en de 6. Er zit progressie in! De medicatie staat maximaal nu en doet zijn werk. Het ctg ziet er verder goed uit en de baby doet het ook goed, al stijgt de hartslag wel wat, maar dat hoort er ook wel bij als de bevalling vordert. De vk vindt het leuk dat ze niet weten wat het wordt. ‘Leg maar goed die verbazing straks vast van de ouders’, zegt ze tegen mij.
Yvette vraagt wat de prognose is en hoe groot de kans dat de baby nog deze dag geboren wordt. ‘Die is vrij klein, al kan in de verloskunde alles. Maar gemiddeld is het 1 cm per uur en kan het met een ruggenprik wat langzamer gaan’, laat de vk weten. Ze komt straks voordat ze naar huis gaat nog even langs om gedag te zeggen en adviseert Yvette om wat te gaan slapen. Het meten van de bloeddruk om de zoveel minuten wordt uitgezet, zodat Yvette wat kan slapen. Dat heeft ze afgelopen nacht ook weinig kunnen doen, toen ze om de 3 minuten weeën had.
Nachtdienst
Ik ga weer naar beneden om wat verder ter werken en Yvette rust te geven. Rond 23.45 uur check ik hoe het boven gaat en tref net de wisseling van de avond- een de nachtdienst aan. De ene vk wenst me succes en de ander stelt zich voor. Yvette voelt nu met iedere wee meer druk beneden, dus dat is een goed teken. Ze hebben beiden geslapen, Jandaan ongeveer 20 minuten en Yvette ietsje langer.
Om 24.00 uur komen ze weer meten. Ik ga op de gang met stoel en laptop zitten en wacht met spanning de meting van 24.00 uur af. Het feit dat Yvette meer druk voelt, is positief. Ik denk dat ze al heel ver is. De verpleegkundige vraagt of ik straf heb op de gang ;-) Aardig personeel hier! Ze vragen of ik wat wil drinken of eten. Ik klets wat met de vk over mijn beroep, ze vindt het heel bijzonder.
Om 00.19 uur meet de vk de ontsluiting op en inderdaad, het is open! Het hoofdje zit al heel diep en Yvette mag al voorzichtig meepersen als de druk ongemakkelijk wordt. Ze gaan niks overhaasten en geven Yvette de tijd om de echte persweeën te voelen. Ze is terecht zo blij dat het einde nu echt in zicht is. Eindelijk tijd voor actie, na zoveel teleurstellingen elke keer dat het niet opschoot.
Ik ga mijn broodjes vast opeten op de gang, want daar is straks geen tijd meer voor. Ik ben zo blij voor ze! Ik was bang dat het anders op een keizersnede zou gaan uitlopen, als er geen progressie in zat.
Om 00.52 uur zie ik dat Yvette het zwaarder krijgt met de weeën, om ze weg te puffen. De baby beweegt flink en Yvette heeft overal jeuk. Ze is zo blij dat ze eindelijk iets mag doen na die 24 uur. Sommige weeën zijn nu zo pittig dat Yvette zachtjes kreunt en zucht. Je ziet dat haar buik ook mee begint te doen en ze verliest vruchtwater. Wanhopig vraagt ze wanneer de vk weer komt, ze krijgt ze niet meer weg de weeën. Om 01.34 uur geeft ze ook aan dat ze persdrang heeft en drukt op het knopje.
Doekje met alcohol
Alles wordt in de kamer gereed gemaakt voor de baby. Yvette perst al heel goed volgens de vk. Daan begint wit weg te trekken en moet gaan zitten. Hij neemt snel wat suiker en krijgt van de vk een doekje met alcohol erop. Gelukkig weet hij zich weer te herpakken en ondersteunt Yvette waar kan. Zij krijgt het advies van de vk om op de linkerzijde te gaan persen en daarna op de rechterzijde. De baby ligt een beetje scheef en de vk maakt voor de zekerheid een echo om te kijken of de baby niet omhoog ligt met het gezichtje. Gelukkig niet!
De rechterzijde werkt heel goed, want we zien steeds meer haar verschijnen. Wel is de vk bang dat de baby in het vruchtwater heeft gepoept en dat blijkt ook, als om 02.46 uur de baby wordt geboren met heel veel meconium. Het wordt op de buik bij Yvette gelegd en Daan kan het niet geloven. Maar wat is het? De vk tilt de baby op, zodat de ouders het kunnen zien: een meisje! Welkom Fiene! ‘Oh de hele zwangerschap heb ik gedacht dat je een jongen was en hebben we je Arie genoemd’, lacht Yvette. Daan kan zijn ogen niet van zijn dochter afhouden terwijl de tranen in zijn ogen staan. Hij mag trots de navelstreng doorknippen. Daarna wordt de placenta, een flinke, geboren.
Wel verliest Yvette behoorlijk veel bloed, wat de vk zorgen baart. Ze moet een aantal keer heel gemeen op de buik van Yvette drukken, om de baarmoeder te laten samentrekken. Ze zit inmiddels al op 700 ml bloedverlies en moet een paar hechtingen hebben, wat ze gelijk gaat doen.
Naam geraden
Intussen genieten de ouders van hun meisje. ‘Wat een lief mondje, wat is ze knap!’, zegt Yvette. Ze vertellen dat veel mensen in hun omgeving de naam Fiene geraden hebben, zo bizar! Omdat ze zelf nog niet wisten of het een jongetje of een meisje zou worden, konden ze hun geheim goed bewaren. Fiene wordt door de verpleegkundige gewogen en blijkt een flinke dame, 4036 gram! Daarna legt Yvette haar voorzichtig aan de borst. Fiene hapt wat in het begin en snapt later hoe ze met drinken. Daan kan het nog steeds niet geloven dat Fiene zijn dochter is. ‘Ik moet nog even wennen hoor’, zegt hij.
Het is tijd om de familie in te gaan lichten. Als eerste worden de ouders van Yvette via FaceTime gebeld. Die schreeuwen het uit van vreugde als ze hun eerste kleinkind op beeld zien. Zelf zitten ze nog in het donker, waardoor Yvette ze niet goed kan zien. Ook Daan zijn ouders zijn dolgelukkig. Wat een emoties. Helemaal als hij zijn zus belt, die volschiet. Tja, dan houd ik het ook niet meer droog ook al ben ik de geboortefotograaf.
Douchen
Na het belrondje wil Yvette dolgraag douchen, ook al heeft ze bijna 1 liter bloed verloren. Eigenwijs als ze is, stapt ze dapper naar de douche, met de verpleegkundige achter haar aan. De papa mag dan voor het eerst zijn dochter vasthouden en geniet hier zo intens van! Huid op huid ligt hij met haar zo verliefd op de bank, wat een prachtig plaatje!
De kinderarts komt daarna Fiene nakijken in verband met het meconium. Ze wordt helemaal goedgekeurd en Yvette en Daan kleden haar daarna samen aan. Ik heb niet eerder een moeder van een eerste baby zo natuurlijk haar kindje al zien aankleden in die eerste uren! Daarna maak ik de eerste familiefoto met de insta camera en neem afscheid van deze dolgelukkige familie.
Ik rijd met een prachtige zonsopkomst naar huis op deze donderdag, terwijl er voor later op de dag een enorme zomerstorm verwacht wordt. Moe en voldaan stap ik om 06.45 uur mijn bed in.
Lieve Yvette en Daan, wat hebben jullie het ontzettend goed gedaan! Een wat was het mooi om het als geboortefotograaf voor jullie te mogen vastleggen van zo dichtbij, dank daarvoor.
Heel veel geluk met zijn drieën,
Liefs Sandra
Sandrinos Fotografie
