Op de informatiemarkt in het ziekenhuis in Hoorn kom ik Kirsten met haar moeder tegen. Beiden zijn oud-collega’s van mij, toen ik nog bij de krant werkte. Kirsten volgt mijn geboortefoto’s al geruime tijd. ‘Ik heb altijd gezegd, als ik zwanger word wil ik Sandra erbij als geboortefotograaf. En nu is het zover!’ Hoe leuk is dat. We maken een afspraak voor een kennismakingsgesprek bij haar thuis om verder te kletsen over geboortefotografie.
Op 19 augustus rijd ik naar hun huis in Noord-Holland, waar ik ook Stefan ontmoet. Ze verwachten hun eerste kindje op 9 december. Het wordt een jongetje. ‘Daar waren we wel van in shock, want we gingen beiden van een meisje uit’, vertelt Kirsten. Ze willen heel graag thuis bevallen. Ook Stefan is enthousiast over de foto’s die ik laat zien. Ze gaan na mijn gesprek lekker een weekje naar de Veluwe op vakantie. Kirsten wil nog weten wat ze moet doen als de bevalling zich eerder aankondigt, aangezien in hun omgeving veel kinderen te vroeg zijn geboren. Zou het een voorteken zijn?
Controles
In de maanden daarna houdt Stefan mij op de hoogte via whats app. De controles verlopen prima. Op 17 november krijg ik een bericht van Stefan dat Kirsten veel pijn aan haar onderrug heeft en het wordt alleen maar erger. Ze hebben de hele middag in het ziekenhuis in Alkmaar gezeten. Met de kleine gaat alles goed, alleen drukt hij op Kirsten haar nieren. Dat mag niet twee weken duren, want anders loopt Kisten schade op. De keuze is inleiden of met pijnstillers het proberen. Kirsten is de dag daarna precies 37 weken. Ze hebben voor pijnstillers gekozen, alleen wordt de baby wel binnen twee weken geboren. Het wordt dan het ziekenhuis in Alkmaar. De thuisbevalling is van de baan.
Jeetje, wat een domper voor ze. Gelukkig gaat het goed met de baby. Nu hopen dat de pijnstillers aanslaan. Ik houd nauw contact met ze en vraag iedere dag hoe het gaat. De pijnstillers lijken te werken en maandag en dinsdag zijn er telefonische controles. Er wordt voor woensdag een afspraak gemaakt in het ziekenhuis om alle voor- en nadelen te bespreken.
Woensdag laat Stefan weten dat ze donderdag om 07.00 uur zich moeten melden voor het inleiden. Met de baby gaat alles nog steeds goed, Kirsten heeft wel nog steeds pijn. Ik geef door dat Stefan me goed op de hoogte moet houden van alle stappen, aangezien een inleiding alle kanten op kan gaan qua tijd.
Pil
Op donderdagochtend appt Stefan dat Kirsten net een pil heeft gekregen om de ontsluiting op te wekken. ‘Nu wachten tot het aanslaat’. Om de vier uur gaat er een nieuwe pil in of worden de vliezen gebroken. Vier uur later laat Stefan weten dat er nog weinig beweging inzit en dat er nog geen ontsluiting is. Pil nummer 2 zit er net in. Rond 18.30 uur laat Stefan weten dat alles nog rustig is en de derde pil er inmiddels inzit. Verder wordt er niks meer gedaan deze avond en is het afwachten.
De volgende ochtend app ik Stefan of ze een beetje hebben kunnen slapen. Hij laat weten dat ze weleens beter hebben geslapen, maar dat alles verder prima gaat. Pil nummer 4 zit er inmiddels in, de kleine heeft nog geen zin om zich te laten zien. Ik vraag nog of er andere opties zijn besproken, zoals het ballonnetje. Dat doen ze na twee dagen.
Rond het middaguur laat Stefan weten dat er weinig nieuws helaas is, en dat pil nr 5 erin zit. Na 6 pilletjes zouden ze de ballon gaan plaatsen, is het plan. Einde van de middag is pil 6 geplaatst. Ze willen Kirsten wel houden in het ziekenhuis, maar gaan deze avond verder niks meer doen. Het blijft afwachten, hoe lastig ook.
Keizersnede
Om 22.42 uur appt Stefan dat het niet heel top gaat met de baby en dat er wellicht een keizersnede gedaan moet worden. Kirsten ligt aan een CTG scan en het is even afwachten wat daaruit komt. ‘Het kan alleen wel even duren’, laat Stefan weten. Jeetje, deze ontwikkeling zag ik ook niet aankomen. Na een uur aan de scan laat Stefan weten dat ze het nog een half uurtje willen aankijken. Volgens de arts lijkt de hartslag van de baby weer normaal. Rond 00.34 uur houd ik het niet meer van de spanning en zoek weer contact. Kirsten ligt nog steeds aan de CTG, omdat de baby toch weer niet goed reageert. ‘Ze proberen het nog een half uur en gaan alvast overleggen of ik mee mag de o.k. op, mocht het een sectio worden.
Om 01.25 uur volgt het bericht: ‘Het wordt een keizersnede en de artsen zijn akkoord.’ In de auto appt Stefan nog dat iedereen akkoord is en dat ik mee mag! Supertof, ik druk van de adrenaline het gaspedaal nog wat verder in. Met een rotgang rijd ik de parkeergarage in en zie bijna de slagboom over het hoofd. Dat gaat maar net goed!
Omkleden
Om 02.05 uur ren ik de afdeling op en word gelijk door een verpleegkundige naar de o.k. gebracht, waar ik me snel omkleed. Ik ben dan in de veronderstelling dat de ingreep nog moet starten en dat iedereen op mij staat te wachten. Als ik de deuren doorga, zie ik de baby al liggen. Net geboren! Ik moet even slikken maar begin gelijk te fotograferen. Het is al top dat ik hier bij mag zijn! Mason is om 02.10 uur geboren en doet het goed. Na de controles laat Stefan Mason weer aan Kirsten zien. Kirsten voelt zich niet zo lekker en heeft pijn in haar schouders. Ze ziet me gelijk en kijkt trots naar Mason.
Als Kirsten klaar is op de o.k. gaan we naar de verkoeverkamer. Kirsten voelt zich nog steeds niet lekker en krijgt alle aandacht van het medische personeel. Stefan blijft maar trots naar zijn zoon kijken. Nadat Kirsten een perenijsje heeft gekregen, voelt ze zich weer wat beter. Het wordt tijd dat ze Mason voor het eerst mag vasthouden. Trots geeft Stefan zijn zoon aan Kirsten. Wat een mooi moment! Kirsten probeert gelijk borstvoeding te geven en Mason lijkt al snel te weten hoe dat moet.
Als Kirsten ok is bevonden door het medisch personeel mag ze terug naar de afdeling. Daar wordt de familie gelijk gebeld, die wat slaperig opneemt. De opa en oma’s komen gelijk naar het ziekenhuis. De arts in opleiding komt nog langs en vertelt dat het een goede beslissing is geweest om Mason met een sectio te halen. Uit het bloed van de navelstreng blijkt dat het zuurstofgehalte al lager was.
Lift
Stefan gaat met de lift naar beneden om zijn moeder en Kirsten haar moeder en partner op te halen, die net de andere lift omhoog hebben genomen. Stefan zijn moeder gaat als eerste de kamer in om haar kleinzoon te zien. Glunderend van trots bewondert ze Mason. Daarna is het de beurt aan Kirsten haar moeder en partner. Ook zij kunnen hun ogen niet van Mason afhouden. De moeder van Kirsten heeft de naam Mason al een keer geraden maar kan zich dat niet meer herinneren.
Kirsten wordt door emoties overmand en dat mag ook. Opeens is alles zo snel gegaan. Maar gelukkig met een goede afloop, want Mason doorstaat alle testen met glans. Hij weegt 3320 gram en dat is voor een baby die nog geen 38 weken is heel netjes. Hij heeft wat vlekjes op zijn huidwaar later de kinderarts nog even naar komt kijken. De vlekjes zijn dan al een stuk minder, dus geen paniek verder.
De familie laat het prille gezin met rust en ik pak ook mijn spullen, nadat Stefan nog zijn cadeaupakket van Kirsten heeft uitgepakt. Hij heeft een survival-mand met allerlei pakjes gekregen, zo leuk!
Als ik tegen 06.30 uur de parkeergarage uit wil rijden, kan ik van vermoeidheid de uitgang niet vinden. Na een aantal rondjes rijden lukt het dan toch en plof ik thuis gelijk mijn bed in. Met mijn lenzen nog in, merk ik als ik na 5 uurtjes weer wakker word.
Zo’n twee weken na de geboorte zoek ik het gezin thuis op om nog wat extra foto’s te maken in hun eigen huis. Met de kerstboom op de achtergrond!
Lieve Kirsten en Stefan, heel veel geluk met Mason en bedankt dat ik dit mocht vastleggen voor jullie!
Liefs Sandra
