AMSTERDAM – Ik krijg begin mei een berichtje van B. Ze is zwanger van haar eerste kindje, een meisje, en eind augustus uitgerekend. Of ik nog plek heb voor een geboortereportage?
Ze is blij te horen dat ik nog plek heb en we maken een afspraak voor Tweede Pinksterdag bij hen thuis in Amsterdam. We spreken al vroeg af zodat haar vriend, S., naar zijn werk kan en ik lekker daarna door naar het strand kan gaan. Want het zijn al warme zomerdagen in mei!
B. is op dat moment 26 weken zwanger en voelt zich prima. Ze ziet er ook fantastisch uit met een mooi bescheiden buikje. Het plan is om in OLVG West te gaan bevallen. Hun omgeving reageerde heel enthousiast over het plan om een geboortefotograaf erbij te nemen, hoe leuk! Het nuchtere stel staat aan de vooravond van een verbouwing. Allemaal spannende ontwikkelingen in hun leven de komende tijd!
Op een paar mailtjes na blijft het verder stil. Op 1 augustus stuurt B een berichtje om te vertellen dat ze lekker met verlof is en dat alles tot nu toe gaat zoals het de hele tijd gaat: rustig en voorspoedig.
Hoge bloeddruk
De uitgerekende datum, 27 augustus, komt steeds dichterbij. Een week daarvoor app ik B hoe het gaat. Ze stuurt terug dat alles nog goed gaat. Haar bloeddruk was vorige week wat hoog, maar ze voelt zich verder prima. Het kindje ligt ook op de juiste positie. Donderdag 23 augustus heeft ze weer controle.
In de nacht van donderdag op vrijdag word ik om 01.15 uur wakker van een berichtje: ‘Hi! Vliezen zijn (waarsch) gebroken net….! Is helaas wel groen/bruin van kleur dus verloskundige (vk) is onderweg. We houden je op de hoogte’. Een half uur later: ‘Ivm hoge bloeddruk en vruchtwater gaan we een richting OLVG west. Heb geen weeën’, laat B weten. Later vertelt B dat S gelijk ‘Yes’ riep toen ze hem wakker maakte en gelijk zijn jas aantrok en klaar stond bij de deur. Hoe enthousiast kun je zijn!
Ik sukkel weer wat weg als ik om 03.15 uur een berichtje van S krijg: ‘We hebben 2 cm ontsluiting en nu infuus met weeënopwekkers. Gaan nog even proberen te slapen’. Dat ga ik ook doen, voor zover dat lukt. Ik dommel weer wat weg en droom onrustig.
Om 06.21 uur laat S. weten dat de weeën op gang zijn en dat ze driekwartier geleden 4 cm ontsluiting had. Ik besluit gelijk onder de douche te gaan en me gereed te maken om die kant op te gaan. Ze zit op ongeveer 1 cm per uur reken ik uit, dus dan ben ik mooi op tijd.
Kamer 14
Om 07.11 uur zit ik in de auto en loop rond 07.45 uur kamer 14 in. Ik tref B op de bal aan, met haar handen om S zijn nek heen. Om 07.30 uur is 6 cm geconstateerd laat hij weten. Tussen de heftige weeën door laat B weten dat het wel gaat. Maar de weeën komen snel en zijn heftig, zie ik. Ze heeft al haar aandacht nodig en knijpt S nog net niet fijn tijdens de weeën. Zijn hele shirt is van achteren doorweekt, maar hij laat haar geen seconde los en dept haar hoofd met een koude washand.
Ik ben nauwelijks geïnstalleerd of B roept om 07.56 uur in lichte paniek dat ze het gevoel heeft dat ze moet poepen. Ze wordt duizelig op de top van de weeën en weet niet meer waar ze het moet zoeken. Ze heeft het heel warm, is misselijk en laat wat boertjes. Je ziet dat haar hele lichaam meedoet. Dit zou zomaar eens volledige ontsluiting al kunnen zijn!
S drukt snel op het knopje om hulp, wat B 5 minuten later alweer vergeten is. ‘Waarom hebben we ook alweer op het knopje gedrukt?’, vraagt ze zich af. ‘Oh, ik heb gevoel dat de baby al komt!’, roept ze vervolgens paniekerig.
Volledige ontsluiting
Ik loop de gang op om iemand te halen, want het gaat wel heel snel nu. De nieuwe vk van de dagdienst komt langs en vraagt haar om op bed te gaan liggen. Ze constateert inderdaad volledige ontsluiting (08.05 uur) en brengt samen met de verpleegkundige de kamer snel in orde voor de naderende geboorte. Jeetje, wat gaat dit snel! Ik stoei nog met de lichtknop, die niet doet wat ik wil en schuif snel de gordijnen een stukje open voor wat extra licht in de donkere kamer.
Om 08.10 uur begint B met persen en al heel snel zien we het hoofdje verschijnen. Ze mag haar kindje al aanraken met haar hand. Dertien (!) minuten later wordt een prachtig meisje geboren, onder de huidsmeer (vernix). Welkom Lily!
S kan het niet geloven en veegt zijn tranen af, terwijl hij naar zijn dochter kijkt. Lily laat gelijk horen dat haar longetjes het goed doen. Aan de papa de taak om de navelstreng door te knippen, waarna de placenta geboren wordt.
De dolblije papa belt de hele familie af en nodigt ze uit om naar het ziekenhuis te komen. Lily, die verder de namen Nelleke Marie krijgt, weet de borst van mama feilloos te vinden en begint te drinken. Niet veel later komt de eerste familie binnen om hun eerste kleindochter en nichtje te bewonderen. De moeder van B met broer en vriendin, die allen hun tranen niet kunnen bedwingen. Ze bewonderen hun kleinkind en nichtje en willen alles weten over het het gegaan is. B vertelt honderduit, alsof er niks gebeurd is. Ook B haar vader komt met zijn gezin binnen en is duidelijk geëmotioneerd.
Roze muisjes en champagne
Intussen komt de verpleegkundige beschuit met roze muisjes brengen en champagne. Hoe leuk is dat! Dat heb ik nog niet eerder in een ziekenhuis gezien. S en B proosten op hun dochter en B neemt een paar slokjes, voor ze de champagne aan de beide oma’s geeft. Intussen zijn S zijn ouders ook gearriveerd en komt later de andere broer met vriendin van B binnen.
Iedereen is zo geëmotioneerd, zo mooi om te zien in wat voor warme familie Lily terecht komt. Die gaat me toch een partij verwend worden als eerste baby in de familie. B haar broer wordt over twee maanden als alles goed gaat vader van een zoon, dus met kerst is de familie met twee uitgebreid. Vorig jaar met kerst vertelden B en S dat ze zwanger waren. Dat wordt nu een kerst met twee baby’s!
Als B mag gaan douchen gaat de nog aanwezige familie de gang op. S mag lekker buidelen met zijn dochter. Daarna wordt Lily gewogen (3056 gram) en door de vk nagekeken. Ze is helemaal goedgekeurd en daarna kleedt haar papa haar zelf aan, alsof hij dit dagelijks doet.
De verpleegkundige doet nog een zuurstofmeting bij Lily op en daarna is het tijd om naar huis te gaan. Lily wordt goed in de maxicosi ingepakt. B heeft wel bedacht om gewoon lopend het ziekenhuis te verlaten, maar dat mag niet van de verpleegkundige. Ze moet in een rolstoel.
Op de parkeerplaats neem ik afscheid van dit dolgelukkige stel en rijd blij naar huis. Wat een mooie geboorte was dit en wat een fijn ziekenhuis!
Lieve B en S, bedankt dat ik bij de geboorte van Lily aanwezig mocht zijn. Zo bijzonder en mooi was het! Geniet met zijn drietjes,
Liefs Sandra
Sandrinos Fotografie
