Half augustus ontvang ik een mailtje van Marliz uit de Middenbeemster. Ze wil wat meer weten over geboortefotografie, ze is zwanger van haar eerste kindje. We maken een afspraak en 23 augustus ontmoet ik Marliz en haar man Sylvester.
Ze zijn echte Beemsterlingen. Marliz wist van kleins af aan al dat ze moeder wilde worden. En nu is het dan zover! Ze is 30 januari uitgerekend. Marliz was met haar zus op de Negenmaandenbeurs, toen ze onze stand van de beroepsvereniging voor geboortefotografen (geboortefotografen.com) zag. ‘Toen zei ik gelijk tegen mijn zus: Ik wil ook een geboortereportage als ik zwanger ben, ik vind geboortefotografie zo mooi!’ Haar zus heeft vijf weken geleden een kindje gekregen.
Marliz wil graag thuis bevallen en misschien wel in bad. Haar andere zus is verloskundige (vk) in opleiding en zal de bevalling gaan assisteren. Hoe tof is dat! Tijdens ons gesprek geeft Marliz gelijk al aan dat ze mij wil voor de geboortefotografie, dus bedenktijd hebben ze niet nodig. Sylvester vindt de geboortefoto’s die ik meegenomen heb ook prachtig.
Geboortefotografie
In de aanloop naar 30 januari houdt Marliz mij op de hoogte van hoe het gaat. Ze weten inmiddels dat het een meisje gaat worden.We maken een groepsapp aan voor de geboortefotografie. Alles gaat verder prima bij Marliz. Bij de 38 weken op 16 januari informeer ik ook nog even hoe het gaat. Marliz kan niet meer wachten, van haar mag ze komen. Ze is er klaar voor!
Superbloedwolfmaan
In de nacht van zondag naar maandag (20-21 januari) is er een superbloedwolfmaan in Nederland te zien. Wie weet brengt het iets op gang, bedenk ik me voor ik ga slapen. En ja hoor, op maandag 21 januari krijg ik om 06.58 uur een berichtje van Marliz dat de weeën die nacht zijn begonnen. Om 05.15 uur had ze 1 à 2 cm ontsluiting. Haar zus is er al bij. Spannend!
Ik zeg mijn afspraken voor die dag af en werk vanuit huis. Sylvester houdt me keurig op de hoogte van de vorderingen: om 09.00 uur heeft ze een goede 2 cm en om 13.00 uur 3 cm. Marliz laat weten dat het best goed gaat, maar ze vindt dat het te langzaam gaat. ‘Maar daar heb ik helaas weinig over te zeggen’, laat ze weten. Om 17.00 uur laat Sylvester weten dat de vliezen zijn gebroken, in de hoop dat het sneller gaat. Ze zit nog steeds op 3 cm. Sylvester geeft aan dat het duidelijk zwaarder voor Marliz begint te worden. Kijk, dat hebben we nodig!
Zuchtend en puffend
Niet veel later belt Sylvester dat het goed doorzet nu. Ik smeer mijn broodjes en maak me klaar voor vertrek. Als ik de woonkamer binnenkom, tref ik Marliz op een bed aan. Zuchtend en puffend, leunend op Sylvester. De kraamhulp is er, een hele goede bekende van het stel. En de zus, Ilse, die de bevalling begeleidt. Ze wijken geen seconde van de zijde van Marliz, die non stop weeën heeft. Ze zegt me nog wel even gedag tussen de weeën door, maar veel rust krijgt ze niet. Ze weet niet waar ze het zoeken moet en wat ze fijn vindt. We krijgen de indruk dat ze al ver in de ontsluiting zit, maar dat valt toch wat tegen: 5 cm. Marliz vloekt hardop als ze dat hoort en geeft aan, dat ze het echt niet veel langer gaat volhouden.
Pijnstilling
De verloskundige (vk) van de praktijk komt even later polshoogte nemen. Ze spreekt Marliz ook bemoedigend toe hoe goed ze het doet. Maar Marliz is er helemaal klaar mee en wil naar het ziekenhuis voor pijnstilling. Ze is kapot, helemaal als ze ook nog flink moet overgeven. Ze gelooft geen woord van wat haar zus zegt en smeekt om het ziekenhuis.
Pijnstilling
De vk gaat bellen en in Zaandam is plek. Alle spullen worden ingepakt en we verplaatsen ons naar het ZMC, waar Marliz eerst een half uur aan het CTG moet liggen voor ze pijnstilling krijgt. Het is inmiddels 20.00 uur. De dienstdoende vk in het ziekenhuis constateert dat Marliz op 5 à 6 cm zit. Na de CTG krijgt ze een morfinespuit, wat de ergste pijn moet wegnemen. Maar Marliz roept alleen maar dat die injectie helemaal niks doet. Sylvester wijkt geen seconde van haar zijde en ondersteunt en coacht haar de hele tijd.
De vk uit Purmerend en ik gaan even snel bij Albert Heijn om de hoek wat eten halen, voordat de supermarkt sluit. We hebben geen idee hoe lang het gaat duren. Om 22.07 uur geeft Marliz aan dat de druk toeneemt en wordt de vk gehaald. Marliz is kapot en kan niet meer. Ze heeft constant weeën en vrijwel geen rust er tussen. ‘Ik kan niet meer, ik ben zo moe.’ Ze vindt alles best wat de vk vraagt als ze iets wil doen. Er zit nog een klein randje zegt de vk en de baby moet nog iets dieper komen. Ze moet nog wachten met persen.
Dezelfde hartslag
Het alarm gaat steeds af van het CTH apparaat, omdat Marliz en de baby vrijwel exact dezelfde hartslag hebben. Hoe bijzonder is dat! De vk besluit een draadje op het hoofdje van de baby te zetten. En dan gaat het toch nog snel, want om 22.25 uur mag Marliz beginnen met persen! Ze krijgt iets meer praatjes en raakt een beetje in de war als er meerdere mensen iets tegen haar zeggen. Niet zo gek, want er staan inmiddels zoveel mensen rondom het bed!
Ze vraagt zich na een paar keer persen af of er wel wat gebeurt. Ze doet het goed, want we zien het draadje bewegen. Eén perswee mag ze even wegzuchten van de vk om op adem te komen. Dat is goed voor de baby en de mama. Want ook de persweeën komen zo snel achter elkaar. De vk gaat even met de arts overleggen, omdat de baby het niet zo fijn vindt tijdens de persweeën.
Tante
Marliz moppert op haar lichaam, alles doet pijn. Ze heeft geen fijne zwangerschap gehad vertelt ze tussen de persweeën door. Ieder kwaaltje heeft ze gehad en in de eerste 18 weken is ze 8,5 kg afgevallen. De baby moet het bochtje nog om en Marliz vraagt zich af of dat wel gaat lukken. Maar dat lukt zeker, want om 23.21 uur wordt Nina Norah geboren, aangepakt door Ilse! Een prachtige roze baby die gelijk van zich laat horen. Wat hebben Marliz en Sylvester dit samen ontzettend goed gedaan. Wat een topprestatie zeg, want Marliz is inmiddels al bijna 24 uur bezig. Wat heeft ze het zwaar gehad met die constante weeënstorm.
Het wachten is op de placenta die in eerste instantie niet lijkt te willen komen. Maar gelukkig wordt ook die vanzelf geboren en hoeft Marliz niet naar de operatiekamer. Het hechten van de knip is wel erg naar voor Marliz, die ook best wat bloed heeft verloren. Ze richt zich op Nina die heerlijk op haar borst ligt en op Sylvester. Nina sabbelt al wat aan de borst.
Douchen
De familie wordt gebeld en na het hechten wordt Nina nagekeken en gewogen: 3710 gram. Haar tante kleedt haar aan in een te leuk Jip en Janneke pak. Ondanks de slaap wil Marliz graag douchen en gaat ondersteunend door haar zus de badkamer in. Maar daar voelt ze zich niet lekker en Sylvester geeft Nina snel aan mij om te helpen.
Marliz moet op bed gaan liggen, maar zakt door haar benen. De verpleegkundige is inmiddels al op het alarm afgekomen en helpt mee. Het is verstandiger dat ze blijven slapen. Het is inmiddels ook al diep in de nacht.
We nemen afscheid van het gelukkige stel en ik breng Ilse naar huis in de Middenbeemster. Het is koud buiten, -2 als ik daarna naar mijn huis rijd. ik zet de container vast buiten en eet nog wat, voor ik mijn bed opzoek.
Lieve Marliz en Sylvester, van harte gefeliciteerd nogmaals met Nina. Heel veel geluk met zijn drietjes en bedankt dat ik het voor jullie als geboortefotograaf mocht vastleggen
Liefs Sandra
