AMSTERDAM – In januari krijg ik een berichtje van Vincent dat ze een tweede kindje verwachten en mij er graag weer bij willen hebben voor de geboortefotografie van hun tweede kindje in Amsterdam. Hoe leuk is dat! We maken een afspraak dat ik bij ze langskom om alles weer door te bespreken. Superleuk om ze weer te zien!
Als ik half mei bij ze langskom, zie ik hun zoontje Samuel ook weer. Wat een heerlijk ventje is het toch! Judith vertelt dat ze een streptokokken bacterie heeft en daardoor gelijk naar het ziekenhuis moet om antibiotica te krijgen. Vier uur later mag ze dan in principe bevallen, anders moeten ze 48 uur ter observatie blijven.
Ze verwachten dit keer een meisje en hopen op een betere bevalling dan die van Samuel. Intussen is Samuel gevallen en heeft een tand door zijn lip. Hij huilt even maar als hij een kopje thee krijgt is het over. Bij het weggaan krijg ik zelfs een kusje van hem, zo lief!
Badbevalling
Rond de 36 weken blaast Judith de vorige groepsapp voor de geboortefotografie nieuw leven in en laat weten dat alles goed gaat. Ze gaan er vanuit dat hun meisje netjes op de uitgerekende datum komt, 1 augustus, net zoals Samuel ook op zijn uitgerekende datum werd geboren. Judith wil graag in bad bevallen. Ik verheug me er nu al op, want als geboortefotograaf heb ik nog niet eerder een badbevalling gehad!
Op 17 juli laat Judith weten dat ze net bij de verloskundige (vk) vandaan komt en dat het kindje is ingedaald. Judith haar bloeddruk is laag en ze schatten het geboortegewicht rond de 3300-3400 gram. De verloskundige (vk) verwacht dat ze rond de uitgerekende datum gaat komen.
Nederland zucht inmiddels onder een enorme hittegolf en ik vraag tussendoor hoe het met Judith gaat. ‘Ik blijf gewoon binnen met een ventilator aan en heel veel water drinken. Sowieso moet ze blijven zitten vandaag, want Vincent moet zo voor zijn werk op en neer naar Londen (26-7).
Op 31 juli laat Judith weten dat de controle weer goed was en dat het licht rommelt maar dat ze nog niet denkt dat het zo ver is. Ze hoopt dat de baby vrijdag komt, dan zijn ze vijf jaar getrouwd. ‘Maar vanavond mag ze ook komen van mij hoor’, lacht ze.
Onrustige nacht
Op woensdag 1 augustus, de uitgerekende datum, appt Judith dat ze een heel onrustige nacht heeft gehad en mij op de hoogte houdt. Ik vraag of ze weeën heeft of dat het veel gerommel is. Judith vindt het lastig om te zeggen, dus waarschijnlijk is het het laatste. ‘Maar nu al de hele ochtend niks. Zodra we gaan tellen, laat ik het weten’.
De dag daarna vraag ik hoe het is, maar er is geen nieuws. Vrijdag 3 aug krijg ik een berichtje in de ochtend dat ze enkele weeën de afgelopen avond/nacht heeft gehad en dat het nu weer de hele ochtend rustig is. ‘Wel heb ik vandaag opeens meer energie, als dat iets zegt’. Ze hebben een weddenschap lopen voor 5 en 8 augustus.
Weeën
De volgende ochtend om 10.28 uur nieuwe update: ‘Gisteravond na een wandeling stevig gerommel, wat helaas weer niet doorzette. Verder deze ochtend rustig.’ Om 12.29 uur: ‘Het rommelt nu vrij stevig – over 20 minuten beslissen we of we de vk gaan bellen’. Dat begint ergens op te lijken! Vincent laat om 13.19 uur weten dat de vk zo langskomt om te checken. Judith heeft om de 3.5 minuut weeën, die ongeveer 1 minuut duren. Om 14.06 uur laat hij weten dat ze 2 cm heeft en dat ze rond 15.45 uur naar het OLVG Oost gaan. ‘Het gaat gestaag dus’.
Om 16.15 uur laat Vincent weten ze in het OLVG Oost in kamer 1 inderdaad zijn. Het is nog rustig en Judith gaat eerst aan het infuus ivm de streptokokken. We spreken af dat Vincent het laat weten als de weeën sterker worden. ‘Judith gaat nu eerst even haar ogen dichtdoen. We hebben een hele relax ruimte van de kamer gemaakt. Om 17.45 uur appt hij dat Juud op de bal zit en dat de antibiotica erin zit. En de weeën worden langzamerhand sterker. Ik besluit die kant op te gaan. Met de hele voorgeschiedenis plus een tweede kindje neem ik de gok dat het de goede kant opgaat.
Welnesscenter
Als ik kamer 1 binnenkom, zit Judith heel relaxt op de bal en is goed aanspreekbaar. Het lijkt wel of ik een welnesscenter binnenstap. Er staat rustgevende muziek op en een diffuser verspreidt een heerlijk luchtje. Het bad staat al klaar in de badkamer. Ze zijn blij dat ik, de geboortefotograaf, er ben en geven me gelijk het bevalplan, waarin heel duidelijk staat wat ze wel en niet wil. En de naam van de baby staat er al in, Sacha! Judith wil liever niet dat de ontsluiting gemeten wordt en zo min mogelijk mensen in de kamer, op haar eigen vk en mij na dan.
Ze hebben Thais eten besteld en vragen of ik ook wil. Ik bedank en trek me beneden terug met het bevalplan. Ik loop nog een rondje door de buurt, want het is zalig weer. Amsterdam heeft net de Gay Pride achter de rug en hier en daar zie je nog bootjes varen en uitgedoste mensen op straat. Het OLVG vaarde ook mee met een boot. En hoe toevallig dat Judith de afbeelding van onze groepsapp in de kleuren van de Pride heeft gedaan!
Scherper
Na een tijdje ga ik weer even bij ze kijken. Ze zitten lekker ontspannen te eten en ik maak kennis met de vk. Ze luistert naar de baby, die het goed doet en adviseert Judith te plassen. ‘De weeën worden scherper’, zegt Judith. Dat is een goed teken. De vk en ik laten ze met rust, om ze niet te storen in hun bubbel. We gaan op de gang zitten. Na een uurtje gaan we weer kijken en is het na het eten rustiger geworden qua weeën bij Judith. Vincent haalt de klok van de muur, zodat Judith daar niet meer op kan letten. Ze doen een hypnobirthing oefening, wat Judith fijn vindt. Haar buik is zo hard en strakgespannen en deze oefening helpt daarbij. De baby is erg aan het bewegen en constant aan het trappelen.
Het begint erop te lijken dat Judith gelijk gaat krijgen met haar datum van 5 augustus. Ze kruipt weer op haar bal daarna en wil na het laatste zakje antibiotica het bad in. Het is fijn dat ze in ieder geval al twee zakjes antibiotica erin heeft, dan hoeft ze in ieder geval niet te blijven.
De vk en ik gaan weer op de gang zitten en checken een uur later weer hoe het ervoor staat. Judith ligt op bed en Vincent masseert haar voeten. Eigenlijk wil Judith wel weten hoe ver ze is, maar Vincent verbiedt het. ‘We hebben alle tijd, toch?’ Judith hoopt dat dit het is, dat zou heel fijn zijn. Maar dat denkt de vk niet en ik eerlijk gezegd ook niet. Ze zit duidelijk nog in de voorfase, het echte werk moet nog beginnen.
Vliezen breken
Als we in de pauzehoek weer zitten komt Vincent even kletsen met ons. Judith ligt te slapen. Ze is moe en heeft afgelopen nacht ook weinig geslapen door de warmte. Omdat het de hele dag al hetzelfde is qua weeën en er niet veel progressie in zit, stelt de vk voor om rond 22.30 uur de vliezen te breken. Dan is de kans groot dat het sneller gaat. Judith raakt zo steeds vermoeider en de baarmoeder ook. Vincent gaat het met haar overleggen. Om 22.50 uur stemt Judith toe. Ze is zo bang dat ze nog maar 3-4 cm heeft. ‘Dan ga ik echt huilen’. Er is bijna geen weeën activiteit meer.
Vruchtwater
Judith blijkt inderdaad nog maar 3 cm ontsluiting te hebben. De vk breekt de vliezen en gelukkig is het vruchtwater schoon. De vk stelt voor dat iedereen wat gaat slapen en wacht tot de weeën weer beginnen. Want die zijn helemaal weggevallen. Vincent maakt zijn bed op, de vk gaat in het ziekenhuis slapen en ik ga ook naar huis. Om hier te blijven hangen heeft ook geen zin. Dit kan nog wel even duren. Ik spreek af dat ze me appen/bellen zodra het weer begint en duik thuis mijn bed in rond 00.00 uur.
Bevalbad
Om 04.19 uur laat Vincent weten dat ze weer in business zijn. Flinke weeën en regelmatig, de vk is gebeld. Ik kleed me weer aan, doe mijn lenzen in en rijd snel terug naar het ziekenhuis. Als ik om 04.43 uur de parkeergarage inrijd, laat Vincent weten dat ze het bad ingaan. Ik loop haastig door de gangen en tref een hele andere situatie aan dan toen ik wegging. Judith hangt tegen Vincent aan en heeft het duidelijk zwaar. Ze vangt al leunend op hem een paar pittige weeën op en stapt daarna het bad in. Ze vindt het zalig in bad, wat is dit chill zegt ze terwijl ze lipgloss opdoet. De weeën duren heel lang, maar ze vangt ze supergoed op. Vincent wijkt niet vaan haar zijde. Inmiddels is er een andere verpleegkundige bij, die superlief is en van alles over mijn beroep wil weten.
Judith wordt steeds vermoeider en wil het bad wat minder warm. Vol in haar weeën grijpt ze de doucheslang of de rand van het bad om zich vast te klampen. Judith is er klaar mee en de wanhoop nabij. ‘Schiet het al op? Kom nou Sacha! Hoe lang nog? Help me! Stop me maar onder zeil, ik kan niet meer!’
Vanaf 05.53 uur mag Judith al voorzichtig wat mee gaan persen, omdat ze aangeeft dat ze persdrang krijgt. De vk adviseert haar een andere houding aan te nemen en ze probeert het op handen en voeten. Tot Judith het bad zat is en eruit wil. Ze wordt naar het bed begeleid waar de vk ook gelijk kan controleren hoe ver ze is. En inderdaad, het is helemaal open! Wat ontzettend knap hoe ver Judith op eigen kracht is gekomen.
Baarkruk
Om 06.55 uur gaat Judith het op de baarkruk proberen. Ze vindt het fijn dat ze tegen Vincent kan aanhangen. ‘Wat een sterke dame ben jij’, zegt de vk. ‘En de baby doet het ook supergoed’. Judith gelooft het allemaal niet meer en vraagt bijna wanhopig aan de vk of ze niet moet helpen. Dat gaat de vk ook doen en voelt mee met elke wee. Om 07.08 uur zegt de vk dat de baby bijna het bochtje om is en dat ze echt progressie voelt. ‘Als je nu op bed zou liggen, zouden we haartjes zien. ‘Echt???’, vraagt Judith blij en opgelucht. Even zien we een grote glimlach op haar gezicht. ‘Maar hoe lang nog’, wil Judith zo graag weten.
Daar kan de vk geen antwoord op geven, maar er zit echt schot in, zegt ze tegen Judith. De vk wil nog twee weeën op de baarkruk doen en dan terug naar bed. Judith krijgt een dextro voor de energie. Ze is kapot. ‘Ik wil slapen, ik ben er zo klaar mee’, zucht ze. ‘Hoe kunnen we Sacha de hoek om krijgen?’ De lieve verpleegkundige spreekt haar op rustige toon toe. Als zij spreekt worden we allemaal rustig, wat een fijne stem en lieve vrouw.
Persen
Om 07.34 uur keert Judith weer terug naar bed. ‘Ik ben zo bang dat de baby het bochtje niet om kan en dat het weer een vacuümpomp wordt’. De vk stelt voor om iemand mee te laten kijken en dat wil Judith graag. Vanuit het ziekenhuis komt er een gynaecoloog meekijken en helpen. Judith maakt zich kwaad en geeft alles wat ze nog in haar heeft. En al snel zien we steeds meer haar en het hoofdje. En dan om 08.18 uur wordt Sacha geboren, met flink veel vruchtwater nog, wat ik deels over me heen krijg. Wat een opluchting en wat een emoties, met name bij Vincent. Logisch, want wat was het weer spannend. Maar ze heeft het geflikt, op eigen kracht! Nadat Vincent de navelstreng heeft doorgeknipt wordt ook de placenta geboren. ‘Huil je nou?’, vraagt Judith nuchter aan Vincent.
Gewogen
Sacha doet al snel haar oogjes open en kijkt wijs in de rondte, net als Samuel toen. Ze lijken echt op elkaar. Ze is zo mooi roze. Judith schiet gelijk in de regelmodus en vraagt van alles. Vincent gaat de ouders bellen en maakt afspraken hoe laat ze mogen komen. Intussen wordt Sacha gewogen (3452 gram) en nagekeken, waarna Judith onder de douche gaat.
Zusje
Daarna komen Vincent zijn ouders met Samuel. Sacha is inmiddels aangekleed in haar bedje gelegd. Samuel komt hoogst verbaasd de kamer in, met een cadeautje voor zijn zusje. Hij kijkt van een afstandje naar de baby, zijn moeder en vooral ook naar mij. Al snel krijgt hij een cadeautje van zijn ouders, Hotwheels! Het liefst wil hij er gelijk al mee spelen, maar dat kan niet. Als hij het ontbijt voor Judith ziet, vraagt hij om haar krentenbroodje, wat hij gulzig opeet. Ik blijf voor de geboortereportage foto’s schieten!
Vincent zijn ouders zijn ook inmiddels binnen en bewonderen Sacha uitvoerig. Daarna nemen zij Samuel weer mee naar huis, en komen Judith haar ouders binnen. Judith haar moeder heeft net als bij Samuel een knuffelbeer bij zich en wil alles weten van de bevalling. ‘Tot de derde’, roept ze opgewekt tegen mij als ze weggaat.
Geboortefotografie
Daarna is het tijd voor mij om afscheid te nemen. Het is inmiddels tegen 12.00 uur en iedereen is moe. Ik neem afscheid van ze en kom op de gang een oude bekende tegen, een verpleegkundige waar ik mijn eerste keizersnede in het OLVG mee heb gefotografeerd. Ze is fan van mijn geboortefotografie, zegt ze. Hoe leuk!
’s Middags stuur ik een berichtje naar ze hoe goed ze hebben gedaan. Het was zo intens, zo heb ik het ook ervaren. Vincent laat weten dat Judith en Sacha lekker liggen te slapen, allebei helemaal kapot. Zo fijn dat alles achter de rug is en dat er een gezond meisje geboren is.
Lieve Judith en Vincent, wat hebben jullie dit ongelofelijk goed gedaan. Het was heel intens maar ook zo mooi om er weer getuige van te mogen zijn als geboortefotograaf. Heel veel geluk met zijn vieren en dank voor jullie vertrouwen in mij,
Liefs Sandra
Sandrinos Fotografie
PS Een bevalbad kun je onder andere huren via www.bevallingsbaden.nl
