Laura is zwanger van hun eerste kindje en wil samen met Matthieu graag een geboortefotograaf bij de geboorte van hun zoon in het Dijklanderziekenhuis in Hoorn . Ze is 8 november uitgerekend. Het kennismakingsgesprek doen we midden in de zomer op een warme dag bij hen thuis in Hoorn. De katten scharrelen nieuwsgierig wat rond. Zowel Laura als Matthieu zijn enthousiast over geboortefotografie. Ook willen ze naast de geboortefotografie ook graag een kraamreportage aan huis boeken.
Pretecho
In aanloop naar de bevalling houden we elkaar op de hoogte via updates in de whatsapp groep. Tijdens een pretecho op 3 oktober blijkt dat de baby in een stuit ligt. Laura is dan al 36 weken. Ook heeft de echoscopiste iets op zijn nier gevonden. Ze denken aan een cyste. Dit moet verder in het ziekenhuis worden onderzocht.
Draaipoging
De eerste draaipoging op 12 oktober is helaas niet gelukt. Gelukkig lukt de tweede draaipoging wel, ook al was het wel pijnlijk voor Laura. Wat de nier betreft krijgen ze de uitslag van de echo op 14 oktober. Er is geen reden voor paniek, het gaat om een vergrote nier. Na de geboorte zal de kinderarts de baby onderzoeken en tussen de 2 en 4 weken een echo van de nieren maken. Vaak is de vergrote nier dan vanzelf verdwenen.
Op 2 november laat Laura weten dat het wat aan het rommelen is. Eigenlijk als sinds die avond ervoor. Ze heeft die middag een afspraak bij haar verloskundigenpraktijk Zuxx. Ze houdt de weeën bij, maar het is nog heel wisselend. Ze heeft de verloskundige (vk) ook niet gebeld, omdat ze van mening is dat ze zelf naar Zuxx kan gaan. Ze vindt de weeën wel pijnlijk. Ik zeg dat ze gewoon moet bellen om te overleggen, daar zijn ze voor. Maar de weeën zijn inderdaad niet constant genoeg, volgens de vk. Het kan doorzetten of weer minder worden. Afwachten dus!
Rustig
Het zet niet door en alles is weer rustig de volgende dag. Laura kan niet wachten om haar zoontje te ontmoeten, ze is er klaar mee met zwanger zijn en wordt er chagrijnig van appt ze. Maar de kleine man zit nog lekker bij haar.
Strippen
Woensdag 9 november heeft Laura een afspraak om te strippen, hopelijk doet dat wat. Maar helaas, na 24 uur is er nog niks gebeurd. Die donderdag en vrijdag verliest ze haar slijmprop in meerdere delen. Toch een teken dat haar lichaam bezig is. Vrijdagavond laat heeft ze ook hele harde buiken en is ze opeens misselijk. Zelf denkt ze dat het die nacht of zaterdag gaat gebeuren.
Stil
Maar het blijft stil op de telefoon. Maandag zou ze weer een afspraak hebben voor een tweede poging om te strippen. Maar omdat ze het zo zat is heeft ze gevraagd of het eerder kan. Dus komt de vk zondagavond bij haar langs.
Kramp
Helaas lukt het strippen niet, wel heeft de vk het gemasseerd. Zo sneu voor haar, ze wil zo graag bevallen. Dinsdag om 15.00 uur heeft ze een afspraak in het ziekenhuis voor een gesprek en eventueel nog een strippoging. Sinds 16.00 uur heeft ze wel ontzettende kramp in haar buik en bloedverlies. Wie weet zet het nu wel door! Ik zeg dat ik ga duimen voor weeën. En ja hoor, twee uur later laat Matthieu weten dat Laura al bijna twee uur weeën heeft die om de 3 minuten komen en ongeveer een minuut aanhouden. Ze hebben de vk gebeld maar ze willen nog even wachten tot ze langskomt. Om 22.51 uur laat Matthieu weten dat ze op 3 cm zit, rekbaar naar 4. Ze komen om 02.00 uur terug om te kijken, dan zullen ze ook richting ziekenhuis gaan.
Ziekenhuis
Ik duik snel mijn bed in om nog wat slaap te pakken. Om 00.54 uur laat Matthieu weten dat ze vervroegd naar het ziekenhuis zijn gegaan en dat Laura op 5 cm zit. Ik stap slaperig mijn bed uit, was net ingedommeld, en maak me klaar om naar Hoorn te rijden om aan de slag te gaan als geboortefotograaf.
Als ik door de gangen loop kom ik Matthieu tegen, die zijn auto gaat wegzetten. Hij vertelt dat Laura een morfinepompje heeft gekregen. Op kamer 3 tref ik dezelfde verloskundige (vk) weer aan als de week ervoor, hoe toevallig en leuk. De vk van Zuxx staat net op het punt om weg te gaan nu Laura medisch is geworden in verband met de pijnstilling.
Morfinepomp
Laura is precies 41 weken zwanger nu. Zo fijn dat de bevalling uit zichzelf is gestart! Laura ligt een beetje dizzy te spacen van de morfinepomp. Ze zucht haar weeën supergoed weg en kruipt steeds dieper in haar kussen. En tussendoor drinkt ze cola zero. Matthieu heeft alleen maar behoefte aan koffie, veel koffie.
Laura merkt eerst nog niet veel verschil na het breken van de vliezen om 01.50 uur, maar langzamerhand worden de weeën toch intenser en begint Laura zachtjes erbij te kreunen en te neuriën. Het alarmknopje gaat constant af voor te hoge bloeddruk/pols, maar ik weet inmiddels hoe ik dat uit moet zetten.
Babykleertjes
Om 03.15 uur drukt Matthieu op het alarmknopje, omdat het heftiger wordt en ze het gevoel heeft dat ze persdrang heeft. Ze wil weten wat de ontsluiting is. Matthieu legt alvast de babykleertjes klaar. Om 03.30 uur zit Laura al op bijna 8 centimeter. Ze doet het zo goed! Ze voelt de baby drukken en dat is een goed teken, ook al is het geen fijn gevoel.
Laura kronkelt in het bed als ze weeën heeft. De vk geeft haar het advies om te proberen te ontspannen, om de baby de ruimte te geven om te dalen. ‘Wat een heftigheid in je lijf he’, zegt ze tegen Laura. ‘Je zit nu in het meest heftige stukje van je bevalling. Laat de baby maar zakken, houd het niet tegen.’
Koorts
De vk informeert of Matthieu wel gegeten heeft, dat hij niet straks omvalt als het moment daar is. Als de verpleegkundige haar temperatuur opmeet, heeft Laura 38,7 graden en krijgt ze een zetpil tegen de koorts. Ook krijgt ze het advies om op haar andere zij te gaan liggen. Het ontspannen gaat beter en ze zucht de weeën goed weg. Wel wordt ze wat ongeduldig en wil weten wanneer de vk weer komt kijken. Ook irriteert ze zich aan het meetapparaatje om haar vinger, ze trekt het eraf maar dat mag helaas niet. Matthieu moet zachtjes om haar lachen en geeft haar weer liefdevol een kus op haar voorhoofd.
Om 05.30 uur komt de vk weer kijken en ja hoor, ze heeft 10 centimeter ontsluiting en mag gaan persen. Na een paar persweeën draait Laura zich ineens op handen en knieën om. Maar de vk vindt haar voortgang daar niet goed gaan en wil toch dat ze weer op haar rug gaat liggen. De koorts neemt toe en Laura haar wangen worden steeds roder. Met koude washandjes en het wapperen met een blaadje hopen ze dat ze wat afkoelt tussen de persweeën door.
Tranen
Het persen doet Laura zo goed en snel, dat om 06.02 uur hun zoon Mille wordt geboren! De tranen biggelen over Matthieu zijn wangen, hij kan het niet geloven. Ook Laura is zo blij en opgelucht dat hij er is. Laura begint ook gelijk te kletsen nu ze uit haar bubbel is. Zo wil ze van de stagiaire weten of ze haar stage leuk vindt en zegt ze tegen het meisje dat ze haar zo schattig en lief vindt. Aan mij vraagt ze of ik niet moe ben.
Aan Matthieu de eer om de navelstreng door te knippen. Laura heeft nog steeds oplopende koorts en rode wangen. Er is nog één taak en dat is de placenta die eruit moet. En dat lukt helaas maar niet. Via een katheter wordt haar blaas nog geleegd en de gynaecoloog wordt erbij gehaald. Maar helaas, ook haar lukt het niet. Laura moet naar de ok om het daar onder verdoving te laten verwijderen. Enorme domper nu maar het is niet anders.
Zus
Matthieu blijft met zijn zoon in zijn armen achter op de kamer, als Laura weggereden wordt. Niet veel later komt de zus van Laura haar neefje bewonderen. Mille is intussen gewogen, 3944 gram en doet het goed. Het duurt behoorlijk lang eer Laura terugkomt van de ok, ze komt wat verdrietig terug. Maar als ze Mille weer ziet en Matthieu haar troost, begint ze weer te glimlachen. Ze is blij om haar zus te zien, die het eerste kadootje voor Mille bij zich heeft.
Mille blijft voorlopig bij Laura huid op huid liggen, beiden worden met rust gelaten. Het is inmiddels 09.30 uur en tijd om iedereen rust te geven. Ik neem afscheid van een dolgelukkige papa en mama en Mille en zie ze gelukkig weer snel bij de kraamreportage.
Lieve Laura en Matthieu, wat hebben jullie het goed en mooi gedaan samen! Bedankt dat ik het voor jullie heb mogen vastleggen,
Liefs Sandra
Sandrinos Fotografie
