Op 4 april krijg ik een berichtje van Linda. Haar dochter is zwanger en ze wil heel graag haar een geboortereportage geven. Hoe lief is dat! Haar dochter, Vanity, heeft het vaak over mijn foto’s. Wat een mooi compliment. Ze is 15 november uitgerekend, dus het is nog pril. We besluiten nog even af te wachten tot de volgende echo om een kennismakingsgesprek in te plannen.
Het kennismakingsgesprek voor de geboortereportage vindt plaats bij Linda thuis in Purmerend, waar de twee honden nieuwsgierige toeschouwers zijn. Ze zijn zo enthousiast, dat we besluiten in de tuin te gaan zitten zodat de honden binnen kunnen blijven. Het hele gesprek hebben ze me aangestaard vanachter het glas, hilarisch!
Jongetje
Vanity en Renato verwachten hun eerste kindje, een jongetje, rond de bijgestelde uitgerekende datum, 12 november. Ze wil in Hoorn in het ziekenhuis gaan bevallen. Haar zwangerschap verloopt niet heel lekker, ze heeft veel klachten zoals misselijkheid, lage bloeddruk en last van haar bekken. Ze kan dan ook niet wachten tot ze mag bevallen.
In de groepsapp houdt Vanity me op de hoogte van de controles, die goed verlopen gelukkig. De baby is diep ingedaald en doet het goed. De uitgerekende datum gaat in stilte voorbij, net als Vanity haar verjaardag op 15 november. Als hij zich niet meldt deze week zal de verloskundige Vanity vrijdag 18 november strippen.
Ik heb in de week van 8 november drie uitgerekende mama’s. Gelukkig zijn er twee nu bevallen, zodat ik zeker weet dat ik bij Vanity haar bevalling kan zijn.
Vliezen gebroken
In de vroege nacht van 16 op 17 november laat Vanity om 00.28 uur weten dat haar vliezen zijn gebroken. Ze heeft al weeën, maar niet zo krachtig en onregelmatig. Om 02.28 uur appt Renato dat Vanity om de twee minuten weeën heeft en dat de verloskundige (vk) onderweg is.
Om 03.37 uur stuurt Renato een appje dat Vanity 2 centimeter ontsluiting heeft en dat de vk tussen 06.00 en 06.30 uur weer langskomt. Om 07.00 uur heeft ze 3 cm ontsluiting en om 09.02 uur 4 cm. Renato en Vanity gaan naar het Dijklanderziekenhuis in Hoorn, ik wacht nog even de volgende controle af.
Om 10.07 uur laat Renato weten dat Vanity het zwaar heeft en een ruggenprik krijgt. Ze heeft nog steeds 4 cm ontsluiting. Hopelijk gaat de ruggenprik haar helpen in de ontspanning en de ontsluiting.
Slapen
Als ik rond 11.30 uur in de verloskamer binnenstap, tref ik een slapende Vanity en Renato aan. Ik verlaat de kamer snel weer om ze niet te storen. Als een verpleegkundige even later naar binnengaat, ga ik gelijk mee zodat ze weten dat ik er ben. Daarna ga ik in de koffiehoek op mijn laptop werken, want er valt nog weinig te fotograferen. Ik hoop dat ze beiden na de lange nacht wat kunnen slapen.
Om 13.20 uur meet de verloskundige 4 á 5 centimeter ontsluiting. Ze stelt voor om weeënopwekkers erbij te gaan geven en de pinda te gebruiken. Nu is Vanity al niet zo groot dus het is een hele klus om de pinda tussen haar benen te krijgen, in de hoop dat er meer ruimte bij de bekken komt voor de baby. Vanity eet eerst nog wat soep en vla en dan merkt ze gelijk meer druk door de opwekkers. Dat willen we horen!
Roze wolk
Vanity belt haar moeder Linda na iedere update om haar op de hoogte te houden. Het idee dat ze straks geen zwangere buik meer heeft vindt Vanity vreemd, ook al heeft ze geen roze wolk gehad tijdens haar zwangerschap. ‘Toch heb ik nu een dubbel gevoel erover.’
Vanity is blij als ze elke keer weer op de knop mag drukken voor pijnstilling. Renato gaat even een luchtje scheppen en ik blijf bij Vanity op de kamer tot hij terug is. Om 15.30 uur meet de verloskundige 6 cm, er zit gestaag vooruitgang in. Wel gaan de opwekkers omhoog, want de frequentie van de weeën wordt duidelijk weer minder. Tijdens de nacht had ze zelf om de twee minuten weeën, nu komen ze om de vijf minuten. Ik ga de gang weer op om te werken en meld me om de twee uur weer op de kamer.
Vermoeidheid
Rond 18.00 uur zit Vanity op een ruime 7 cm. De opwekkers staan op de één na hoogste stand en moeten hun werk gaan doen. Vanity is het zat, de vermoeidheid begint op te breken. ‘Snij me maar open en haal hem er maar uit.’ Renato blijft kalm en probeert haar waar kan te ondersteunen. De etensgeuren hangen in de gang en Vanity verheugt zich op het eten. Maar dan worden zij gewoon overgeslagen, ze zijn Vanity en Renato vergeten! Gelukkig komt de eetkar terug en kunnen ze aan de witlof met een gehaktbal. Na het eten moet Vanity weer op haar zij gaan liggen van de vk, hopelijk komt de baby dan wat dieper. Ze had ook gehoopt dat Vanity al wat verder zou zijn.
Lichte koorts
Om 20.09 uur zit Vanity op 8 cm en twee uur later op 9cm. De lichte koorts van 18.00 uur is gelukkig weg. Toch nemen ze voor de zekerheid een kweekje af in verband met de gebroken vliezen van bijna 24 uur. Er zit nog een klein randje. De vk voelt even mee op een wee en zegt dat het hoofdje mooi diep staat. ‘Die laatste stomme centimeter nog, Vanity’, zegt de vk Marjolein.
Druk
Ik zit weer in de koffiekamer te werken als de verpleegkundige laat weten dat Vanity druk voelt. Ik spring van enthousiasme op, dat is goed nieuws! Inmiddels is de avondploeg door de nachtdienst overgenomen en puft Vanity de weeën weg. Bij de ene wee voelt ze meer druk dan bij de ander. De druk is helaas nog niet consistent. ‘Bevallen is geduld hebben’ , zegt de verpleegkundige. Vanity vindt het allemaal maar irritant.
De vk van de nacht zegt ook dat we moeten wachten tot de buik mee wil drukken. Dan mag ze gaan persen. Vanity heeft het duidelijk zwaarder en kreunt wat meer tijdens de weeën. Ze mag op de pijnstilling blijven drukken van de vk, ook al weet ze niet of het nog helpt met de druk nu.
Bevalplan
Vanity heeft geen bevalplan gemaakt, omdat het toch altijd anders loopt. En dat blijkt vandaag wel. Vooraf had ze bedacht dat ze absoluut geen ruggenprik wilde en wat wilde ze toen ze aankwam in het ziekenhuis: een ruggenprik. Inmiddels is ze al meer dan 24 uur bezig en wat doet ze het dapper en goed.
Om 00.42 uur drukt Vanity op de rode knop, ze ligt helemaal te trillen. Ze heeft nog steeds 9 cm met een klein randje. De vk voelt mee om te kijken of de baby voorbij het randje komt op een wee. Omdat het randje maar niet weg wil adviseert de vk de pinda weer. De opwekkers staan inmiddels op de hoogste stand. Ze wil het nog een half uurtje aankijken, anders wordt het een keizersnede.
Het wordt Vanity allemaal teveel, ze begint te huilen. Arme meid, ze doet zo haar best maar hier kan ze helemaal niks aan doen. Ze vloekt en belt haar moeder weer. Al drie uur hangt ze op 9 cm. We duimen allemaal heel hard dat het laatste randje weggaat.
Keizersnede
Om 01.32 uur gaat Manon de ontsluiting weer meten, de spanning is om te snijden in de verloskamer. Maar helaas, nog steeds 9 cm. Ze wil met een echo kijken of de baby niet als sterrenkijker ligt, maar ze kan het niet goed beoordelen. Ze gaat met de gynaecoloog overleggen en het besluit wordt snel genomen, het wordt een keizersnede. Gelukkig mag ik in het Dijklanderziekenhuis mee naar de o.k., omdat ik hier een contract heb. Zo kan ik de geboortereportage toch voor ze maken.
Grote ogen
We maken ons allemaal klaar voor de o.k. en kunnen al snel terecht. Om 03.07 uur wordt dan eindelijk hun zoon Davi Lucca geboren. Wat een prachtig mannetje! Hij doet zijn mooie grote ogen al snel open. De controles zijn goed en dan mag hij gelijk bij Vanity op haar borst. Renato en Vanity bewonderen hem en raken hem aan.
Ouders
En dat bewonderen gaat op de gewone afdeling weer verder. Hij mag al gelijk aan de borst en dat doet hij prima. Vanitya haar ouders en broer staan al snel in de kamer en mogen per twee hun kleinzoon en neefje bewonderen. Renato belt zijn moeder trots op om te vertellen dat ze oma is geworden. We lachen als zijn moeder denkt dat haar kleinzoon blond haar heeft!
Davi Lucca weegt 3462 gram en doorstaat alle testen verder prima. Hij wordt aangekleed en in zijn wiegje gelegd. Iedereen is kapot maar opgelucht na deze lange bevalling. Tijd om de ouders met rust te laten en zelf ook mijn bed op te zoeken. Ik ben zo blij dat ik de geboortereportage voor deze ouders in zijn geheel heb kunnen vastleggen.
Geboortereportage
Lieve Vantity en Renato, wat hebben jullie het ontzettend goed gedaan met zijn twee. Petje af, na zo’n lange moeizame bevalling. Dankbaar dat ik de geboortereportage van jullie zoon heb mogen vastleggen. En heel dankbaar dat ik in dit ziekenhuis altijd toestemming heb om op de o.k. een keizersnede te fotograferen.
Heel veel geluk met zijn drieën,
Liefs Sandra
Sandrinos Fotografie