Eind januari krijg ik een aanvraag van Claudia in mijn mailbox. Ze is geïnteresseerd in geboortefotografie en wil graag horen wat de mogelijkheden bij mij zijn. Ze is 12 maart uitgerekend en woont in de regio Utrecht. We maken snel een afspraak voor een kennismakingsgesprek bij haar thuis.
Haar vriend Renaldo ligt met de griep op bed (mannengriep volgens Claudia), dus we doen het kennismakingsgesprek met zijn tweeën. We zitten zo gezellig te kletsen, dat de tijd vliegt. Waar het gesprek meestal ongeveer een uur duurt, zitten wij al meer dan twee uur te kletsen!
Een paar dagen na de ontmoeting laat Claudia weten dat de keuze op mij is gevallen, superleuk!
In de voorjaarsvakantie begint de stand-by periode vanaf 38 weken en ben ik met de familie op de Veluwe. Met alle fotospullen, je weet maar nooit! Vanaf hier ben ik zelfs sneller in het St. Antonius ziekenhuis in Utrecht, waar Claudia gaat bevallen. Ik laat mijn familie dan ook weten dat er een kans is dat ik ’s ochtends niet bij het ontbijt ben 😉
Maar het blijft stil deze week. Ook als ik voor een crematie een paar uur een collega als vervanger moet regelen, blijft het gelukkig rustig.
Zaterdagavond 10 maart ben ik in Utrecht in een ander ziekenhuis voor een keizersnede en laat Claudia dat ook weten. Op de operatiekamer ben ik even niet bereikbaar, maar Claudia laat gelukkig weten dat alles nog goed gaat.
Harde buiken
Die zondagavond besluit ik op tijd naar bed te gaan, aangezien het een kort nachtje was met de keizersnede. Dan krijg ik een berichtje van Claudia. Ze heeft de hele dag al last van harde buiken. Ze komen om de zoveel minuten, maar nemen niet in pijn toe. Ze heeft nog even met de verloskundige (vk) gebeld. Het kan doordat ze te druk is geweest of dat het een soort van begin is. Afwachten maar! Dit kan inderdaad alle kanten op.
Ik duik mijn bed in en lig heel vast te slapen, als om 00.15 uur de telefoon gaat. Renaldo. De vliezen zijn gebroken en de baby heeft in het vruchtwater gepoept. Ze gaan richting het ziekenhuis. Ik zit van de schrik en adrenaline rechtop in bed. Ik vraag Renaldo om me goed op de hoogte te houden, want ook dit kan nog alle kanten op. Maar zie dan maar eens weer in slaap te vallen. Je ligt toch te wachten op updates. En die komt om 02.13 uur: Claudia heeft 3 cm ontsluiting. En ze heeft zelfs al weeën. Dat is een goed teken!
Ik wacht de volgende update nog af, over twee uur. Om 04.14 uur appt Renaldo dat ze op 6 cm zit en dat het snel gaat volgens de arts.
Haas
Ik vraag welke kamer ze zitten en maak me klaar voor vertrek naar Utrecht. Als ik de lege parkeergarage daar inrijd, schrikt een haas van mij en schiet snel weg. De nachtportier wijst me de weg in dit grote ziekenhuis. Het heeft altijd iets bijzonders, om in het holst van de nacht alleen door zo’n leeg ziekenhuis te lopen.
Als ik bij de afdeling Geboortezorg aankom om 05.05 uur, is er genoeg bedrijvigheid. Ik word supervriendelijk onthaald en haast me naar kamer 112. In een donkere kamer tref ik Claudia en Renaldo aan met een verpleegkundige, die pijnstilling aan het aanbrengen is bij Claudia. Ze heeft het zwaar. Met name de rugweeën zijn heftig. Renaldo of de verpleegkundige duwen tegen haar rug zodra ze een wee heeft. Claudia maakt zich zorgen dat ze nog geen shirtje aan heeft voor de foto’s. Vooralsnog maakt dat helemaal niet uit, ze ligt half onder de deken.
Washandje
Renaldo wijkt geen seconde van haar zij en dept haar hoofd met een koud washandje. Claudia heeft nog niet het idee dat de pijnstilling werkt, ze blijft veel pijn houden. De vk geeft het advies om op haar linkerzij te gaan liggen, dat is ook voor het kindje beter. Claudia zelf vindt het niet fijn liggen, maar probeert het toch.
Als de pijnstilling begint te werken, wordt Claudia wat groggy. Ze probeert wat meer te ontspannen en zegt dat het beter te doen is zo. Tussen de weeën door kletst ze zelfs wat en vraagt hoe ik het op de Veluwe heb gehad! Het ene moment heeft ze het bloedheet en dan weer koud. De weeën komen sneller. Om 06.40 uur besluit de vk een draadje op het hoofdje van de baby te zetten om de hartslag van de baby beter te kunnen controleren. Claudia heeft dan 8 cm ontsluiting en blijft vruchtwater verliezen. Renaldo verschoont elke keer de matjes, hij kan zo in het ziekenhuis komen werken, grapt de vk. Claudia voelt steeds meer druk en haar buik doet ook echt mee nu.
Om 08.00uur is de wisseling van de nachtploeg en komt het daglicht al voorzichtig door de gordijnen. Claudia gaat op de uitgerekende datum bevallen en had daar ook op gehoopt, want 12 is haar lievelingsgetal. ‘Ik vond 12 maart gelijk al zo’n mooie datum’, zegt ze tussen de weeën door. Intussen piept er constant van alles in de kamer. Ook de technische verpleegkundige snapt er niks van. Batterijen worden vervangen, maar de piepjes blijven. Het centrum is pas sinds 12 januari open en kampt nog met wat opstartprobleempjes qua technische apparatuur. De afdeling en de verloskamers zien er supermooi uit en het personeel is zo aardig. Ik voel me enorm welkom hier.
Ademhaling
De laatste fase is inmiddels overduidelijk ingegaan. Claudia heeft het gevoel of haar darmen eruit worden geperst en vloekt zo af en toe dat het niet normaal is wat er gebeurt. Ze houdt het niet langer vol zegt ze, wat een pijn! Ze raakt een beetje in paniek, waardoor ze verkeerd gaat ademen. Renaldo blijft heel kalm en coacht haar met haar ademhaling. Ze is kapot, ze kan niet meer zegt ze. Inmiddels komt de nieuwe verpleegkundige binnen. Het team zit nog in de overdracht, maar ze gaat de vk halen. Die meet om 08.50 uur de ontsluiting en inderdaad, Claudia heeft volledige ontsluiting en mag gaan persen. De vk van de nachtdienst komt nog even gedag zeggen en wenst mij succes en mooie foto’s toe. Hoe leuk is dat!
De vk legt rustig aan Claudia uit wat ze moet doen en dat vindt ze fijn. Ze heeft die begeleiding echt nodig om rustig te blijven. Ze trilt over haar hele lichaam en heeft enorme pijn in haar rug. Daar krijgt ze een kruik voor, wat de pijn verzacht. Renaldo gaat nog even snel plassen en ziet het hoofdje van zijn dochter al!
Emoties
Claudia doet het supergoed en brengt om 09.52 uur op eigen kracht haar dochter Nova Vayèn ter wereld! Wat een emoties als ze haar dochter op haar buik heeft liggen. Renaldo en Claudia kunnen hun tranen niet bedwingen en logisch. Ze is er! Totaal verliefd bewonderen ze Nova. ‘Dit is het mooiste wat ik ooit heb gezien’, zegt Renaldo door zijn tranen heen. Hij blijft Claudia knuffelen en zoenen, zo trots is hij.
Snel na de geboorte komt de placenta en knipt Renaldo de navelstreng door. Claudia verliest best wat bloed en moet gehecht worden. Daar komt een andere arts voor. Claudia probeert de pijn te verbijten en focust zich op haar dochter. De kersverse ouders genieten van elke beweging die hun dochter maakt. Nova zelf laat flink van zich horen en schreeuwt het uit als een verpleegkundige haar alleen al aanraakt of oppakt om aan de borst te leggen. Ze heeft duidelijk honger, maar moet nog even de weg vinden op de borst. Eindelijk heeft ze de tepel gevonden en snapt ze hoe ze moet drinken!
Renaldo gaat daarna op de gang de familie inlichten en houdt het niet droog. De hele familie heeft zo uitgekeken naar dit meisje. Toch willen Claudia en Renaldo nog geen kraamvisite, ze willen voor nu met zijn drieën zijn. Ik haal Renaldo op, als de verpleegkundige Nova wil gaan wegen en aankleden. Ze zal later door een kinderarts nagekeken moeten worden en acht uur ter observatie moeten blijven.
Temperament
Nova weegt 3850 gram en is 53 cm lang. Ook dit vindt Nova allemaal niet leuk, ze schreeuwt het uit. Wat een temperament heeft dit grietje! De verpleegkundige maakt een begin met het aankleden, waarna Renaldo het al stoer overneemt. Daarna krijgt hij voor het eerst zijn dochter in zijn armen en geniet met volle teugen hiervan!
Claudia zou graag willen douchen en doet een poging om op te staan. Ze wordt echter zo duizelig, dat ze weer terug naar bed gaat. Niet gek, want ze heeft toch een liter bloed verloren. De verpleegkundige wast haar op bed en dat voelt al heel fijn voor haar.
Beschuit met muisjes
De beschuit met muisjes worden gebracht en Renaldo legt Nova in haar bedje. Zowel Claudia als Renaldo gaan even uitrusten en ik laat ze met rust. Ik ga in het restaurant even wat eten en vraag daarna voorzichtig hoe laat de kinderarts Nova komt nakijken. Ik krijg alle medewerking, want de kinderarts wordt gelijk gehaald, zodat ik de laatste foto’s kan maken van de controle. Nova wordt helemaal goedgekeurd en laat nog steeds flink van zich horen!
Ik neem daarna afscheid van de dolgelukkige ouders en loop naar buiten. De zon schijnt, het is 14 graden en ik hoor op de radio dat snowboardster Bibi Mentel goud heeft gewonnen op de Paralympische Spelen en dat powervrouw Eva Jinek in verwachting is. De wereld is met Nova nog een powergirl rijker 😉
Lieve Claudia, Renaldo en Nova, heel veel geluk met elkaar en bedankt dat ik getuige mocht zijn van deze prachtige geboorte!
Liefs Sandra
Sandrinos Fotografie
