Ik ontvang via Instagram een berichtje van Denise en Brian of ik nog beschikbaar ben voor een geboortereportage in mei. Via collega Cynthia zijn ze naar mij verwezen. Gelukkig heb ik nog plek voor een geboortereportage voor dit lieve stel, dat een verdrietige tijd heeft doorgemaakt. Hun eerste kindje Luna is namelijk overleden tijdens de zwangerschap. Ze is nu zwanger van een jongetje en alles verloopt goed, gelukkig.
Zenuwen
De uitgerekende datum is 21 mei en Denise wil graag in het Dijklanderziekenhuis in Hoorn bevallen. In aanloop naar de bevalling maken we een app groep aan, waarin we elkaar op de hoogte houden. De zenuwen nemen bij Denise terecht toe hoe dichter we bij de datum komen. Ook nemen de pijntjes toe, haar lichaam is er wel klaar mee.
Denise geeft dit ook in het gesprek met het ziekenhuis aan en er wordt besloten om haar te gaan inleiden. Op zaterdag 21 mei wordt een ballonnetje geplaatst en op zondag 22 mei moet ze om 05.30 uur het ziekenhuis bellen wanneer ze mag komen, afhankelijk van de drukte. Die zaterdag blijkt dat Denise al 3 cm ontsluiting heeft en dat de ballon niet nodig is. Zondagochtend vroeg hoort ze hoe laat ze verwacht worden in Hoorn.
Die zondag appt Denise om 06.00 uur dat ze om 07.30 uur in het ziekenhuis moeten zijn. Brian laat om 08.39 uur weten dat de weeënopwekkers zijn gestart. De vliezen zijn nog niet gebroken. Denise heeft op dat moment nog geen weeën. Twintig minuten later appt Brian dat de vliezen zijn gebroken door de plaatsing van de elektrode. Om 09.46 uur wordt de ruggenprik klaargemaakt en zal de verloskundige (vk) een uur later de ontsluiting opmeten.
Verloskamer 1
Om 11.07 uur appt Brian dat Denise 4 cm ontsluiting heeft en dat de vk aangeeft dat ik die kant op kan komen voor de geboortereportage. Ik stap de auto in en meld me in verloskamer 1 in het Dijklanderziekenhuis. Als ik binnenkom is de sfeer relaxt in de kamer. Denise voelt zich goed, haar moeder is erbij en Brian zit te puzzelen. We kletsen wat, drinken koffie en wachten verder rustig af wat er gaat gebeuren. Denise is blij dat het er bijna op zit en dat het ziekenhuis mee wilde werken met de inleiding. ’22 mei is een mooie datum!’, zegt ze.
Weeën
Op advies van het medisch personeel moet Denise op haar zij gaan liggen, om te kijken of er dan meer weeën komen. Haar moeder houdt met een timer bij wanneer Denise weer voor de pijnstilling van de ruggenprik mag drukken. Op de ene zij vallen de weeën weg, dus moet Denise weer op haar andere zij gaan liggen. Rond 12.20 uur probeert ze wat te gaan slapen. We denken dat de weeën soms wegzijn, maar dat komt door de registratie. Want ze zijn er echt wel.
Om 13.15 uur meet de vk de ontsluiting: 9 centimeter! Wauw, dat gaat snel! Denise gaat als een speer. Ze wordt er nerveus van. De vk komt om 14.15 uur weer kijken en hopelijk is de baby dan ook dieper gedaald. Ze adviseert om niet meer op het knopje voor de pijnstilling te drukken, anders voelt ze straks haar benen niet met persen. En die heb je wel nodig.
Druk
De emoties nemen de overhand bij Denise. Ze is bang voor wat er gaat komen, ze weet niet wat ze moet verwachten. Haar moeder troost haar. Denise voelt de druk ook toenemen, dat komt omdat de baby dieper komt met het hoofdje. De baby ligt helemaal scheef in de buik zien we, als Denise weer op haar rug moet liggen van de vk. Op haar zij vindt de baby niet zo fijn zien ze.
Ook Brian begint nerveuzer te worden en grapt dat het nu toch wel tijd wordt om de naam te gaan bedenken. De werknaam Dirkje voor de baby gaat m niet worden. Als hij het avondmenu ziet met doperwten erop moet hij lachen. ‘Ik sla even over’.
Haartjes
Denise krijgt meer last van zuur en de weeën. Dat komt ook doordat ze minder pijnstilling heeft. Als de vk om 14.15 uur weer voelt is de ontsluiting bijna volledig, op klein randje na. De kamer wordt in gereedheid gebracht en de vk legt heel lief en geduldig aan Denise uit wat ze moet doet. Ze blijft bang en in paniek, zo zielig. Maar Denise doet het tijdens het persen fantastisch, ondersteund door Brian die niet van haar zijde wijkt. Iedereen moedigt haar aan, ze doet het zo goed. Zelf heeft ze het idee dat er niks gebeurt en dat ze het niet kan. Terwijl wij al haartjes zien!
De pijn en emoties gooit Denise er allemaal uit als ze moet spugen. Haar moeder kijkt van een afstandje bezorgd toe. Ze heeft het niet meer van de spanning. Logisch. Maar met al haar laatste kracht en energie brengt Denise om 15.07 uur haar zoon ter wereld: Revin. De tranen lopen over haar wangen, ook bij Brian en haar moeder. ‘Hij lijkt precies op Luna’, blijft Denise herhalen. Revin zit nog heerlijk onder de huidsmeer. Aan Brian de taak om de navelstreng door te knippen.
Kleinzoon
Het eerste uur blijft Revin heerlijk bij Denise op haar borst. Zijn eerste flesje melk heeft hij zo op. Daarna wordt hij nagekeken en gewogen (3554 gram) en mag hij bij papa op zijn borst. Zo genieten, voor iedereen die in de kamer aanwezig is. Wat is dit mannetje gewild en gewenst, en wat komt hij in een warme familie. Ook aan oma de eer om haar kleinzoon vast te houden.
Brian zijn vader komt daarna de kamer in en mag zijn kleinzoon ook vasthouden. Revin begint heerlijk op zijn duim te zuigen. Daarna mag Brian hem aankleden. Denise haar vader en zijn vriendin komen daarna op bezoek, met een ballon en knuffelbeest. Ook nu vloeien de tranen weer, ook bij de fotograaf.
Geboortereportage
Omdat het met Revin en Denise goed gaat, mogen ze naar huis. De spullen worden gepakt en met zijn allen stappen we de lift in. Heerlijk dat ze naar huis mogen! Dan kan het grote genieten nog meer gaan beginnen. Ik heb prachtige geboortefoto’s kunnen maken en weet zeker dat de ouders blij gaan worden van deze geboortereportage.
Lieve Denise en Brian, bedankt dat ik bij deze prachtige geboorte van jullie zoon aanwezig mocht zijn om het voor jullie vast te leggen in een geboortereportage. Ik wens jullie alle geluk van de wereld!
Liefs Sandra
